Η καλλιέργεια του αμπελιού στα αρχαία χρόνια

Η άγρια άμπελος συναντάται σε όλη την παράλια ζώνη της Μεσογείου, με εξαίρεση τη Σαχάρα. Η άγρια και η εξημερωμένη άμπελος χρησιμοποιούνται στην παραγωγή κρασιού. Η αρχή της καλλιέργειας της αμπέλου μπορεί να αναζητηθεί γύρω από την Κασπία Θάλασσα και τη Μεσοποταμία.

Οι αρχαιολογικές έρευνες έχουν φέρει στο φως σπόρους σταφυλιών στην Αίγυπτο και την Κεντρική Ασία από το 4000 π.Χ. Στην Ελλάδα βρέθηκαν κατάλοιπα του καρπού της αμπέλου. Έχουν επίσης βρεθεί καμένοι σπόροι σταφυλιών και 300 φλούδια από σταφύλια ηλικίας 6.500 χρόνων. Από τη Νεολιθική εποχή και μέσα στην εποχή του Χαλκού το τότε φυσικό περιβάλλον δημιούργησε ιδανικές συνθήκες για την εισαγωγή νέων πολιτιστικών στοιχείων. Παρότι η αμπελοκαλλιέργεια χάνεται στο χρόνο, αυτά τα οποία με βεβαιότητα γνωρίζουμε σχετικά είναι περιορισμένα. Σχετικές αναφορές συναντάμε στον ρωμαίο συγγραφέα Στράβωνα.

Η κατανάλωση ή όχι του κρασιού, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο γίνονταν η οινοποσία, αποτελούσαν κριτήρια για το χαρακτηρισμό διαφόρων εθνών από τους αρχαίους Έλληνες. Οι Αιγύπτιοι για παράδειγμα έπιναν κρίθινο οίνο. Η σχέση των αρχαίων πόλεων με το κρασί ποίκιλλε, ενώ υπήρχε και άμεση σύνδεση του κρασιού με τα διάφορα τοπικά έθιμα.

                                                                                               Δημήτρης Μεσσής